CÜNEYT ÇAKIR’I SANTRA YUVARLAĞINA GÖMDÜM…
Onu o kadar çok sevmiştim ki; anlatamam…FİFA ve UEFA gibi Dünya ve Avrupa Futbolunun imparatorlarının Prensi olmuştu…Bir Türk olarak gururum koltuk altlarıma sığmadı, çok sevindim…Otoritesi, kararları, oyunu en can alıcı noktalara dek takibi ve de ve de kararları…Avantaj uygulamasını bir büyük orkestranın maestrosu gibi geçişlerle renklendirmesi bir harikaydı, çocuklar gibi sevindim…Altın düdüklü prensin, bazı maçlarda ve zaman zaman ortaya çıkan kusurlarını ” İnce eleme, sık dokuma” olgusunun dışına atarak,” Olur böyle hatalar” faslından değerlendirdim.. Ve sonra; MHK ‘nın dayatması sonucunda, Fenerbahçe – Beşiktaş derbisine, tepeden paraşütle indirilen Çakır’ın yönetimine doğrusu bu ya çok ama çok şaşırdım…Cüneyt Çakır, benim tanıdığım alkışlandım, gururumu okşayan FİFA Kokartlı o hakem değildi…Çakır hayallerimi yıkan bir hakemdi, dev karşılaşmada…Ve de çaresiz, ve de kararsız…On kusurlu hareketin, hakemin yargısına kalan pozisyonları, ” Korkunun ” eseri mi yoksa yoksa bir başka talimatlar iddiası üzerine, sorumsuzca değerlendirmesi mi bilemedim..
Bu yazıyı Çakır’ı en konu eleştirme yazısını geç yazdım.. Gerekçemi hemen sunuyorum ve diyorum ki; Gecikmemin nedeni Fenerbahçe ile Beşiktaş arasındaki çok önemli karşılaşmanın doksan dakikasını, hata yapmamak ve Çakır’ın günahını almamak için tam üç kez dikkatli seyretmemdir… Ve sonuçta; yazımın başlığı ortaya kendiliğinden çıkıverdi; ” Cüneyt Çakır’ı santra yuvarlağına gömdüm..” Üzgünüm; Bu ülkenin iki ünlü takımının, aylardan beri beklenen karşılaşması, çok kısa sürdü…Bir kaç dakika…