ARTIK UMURSAMIYORUM!
Değerli okurlarım, bazı gençlerimiz bizleri pek anlayamayabilir. Bazı yaşlı vatandaşlarımızda bazı gençleri anlayamaz. Bende bazı anlayamayacağım konularda yanıla birim. Demek istediğim odur ki, insanın bazen yaralı kalbinden öyle bir “ahlar” , feryatlar yükseliyor ki, tarifi mümkün olamaz. 74 yaşındayım, ben 11 yıldan bugüne kadar yaşadığım sıkıntıyı bir ben bilirim ve bir de cenabı Allah bilir. 17 yıllık AKP yönetiminin şu son zamanlarında toplumun önemli bir bölümünün âdete kafasını üşüttü desem yerdir. Yollarda, otobüslerde ve yer altı trenlerde insanların suratları asık, her kes geçim sıkıntısını yaşadığı açık ve ne net bir şekilde belli oluyor. Ve ben, bunları umursamıyorum. Umursamıyorum, çünkü aklıselimi başında olan insanlar gözleri görür, kör olursa umursanmaz tabii ki(!). Vatandaşların çoğu işsiz ve güçsüz hayat ta kalma savaşı veriyor. Bunlardan birkaç örnekler ve gerçekleri sizlerle paylaşmak istedim. Öncelikle 20-25 yıl DSİ’ de şoför olarak çalışmış ve emekli olmuş sade bir vatandaşlardan birisiyim. 2000 yılında emekli oldum. 2002 yılında AKP hükümeti oluşturdu ve 15 yıl 800 T.L “emekli” maaşımla zar zor geçindim. Rabbime şükürler olsun. Daha sonra gazetecilik mesleğine soyunarak amatör spor dalında muhabirlik yapmaya özendim. Bu meslekte çalışmalarımı sürdürürken, bazı kendini beğenmiş ve fiziksel gücümü beğenmemiş olanlarla yılmadan mücadele ederek kendimi geliştirmeye çalıştım. Bu nedenlerden dolayı da artık bazı içten pazarlık olup, beni çekemeyenleri umursamıyor ve çalışmalarımda “parasal” konularda da kendimi kimselere karşı küçük düşürmemeye dikkat ediyorum. Ayrıca beni hor görmeyip, destekleyen o kadar dostlar kazandım ki, bu “dost” zenginliği de beni 40 yıl gençleştirdi desem yeridir. Emekli olmama karşın 74 yaşımda 19 Mayıs ve çevre ilçelerinde yapılan amatör maçların haberlerini yapıyor ve bazı aç gözlüleri de çatlatıyorum. Ayrıca bana kucak açıp, değer veren tüm can dostlarımla mesailerim sürüyor ve daha da çoğaldığını görüyorum. Bundan dolayıdır ki, bazı olumsuzluklarla karşılaştığımda kendimi kontrol altına alıp, umursamıyorum.